ATP ( adenosine trifosfaat) is een stof die voorkomt in alle cellen van ons lichaam. ATP vormt in onze lichaamscellen de gebruiksklare energievoorraad.
Als we een arm optillen, wordt hiervoor ATP verbruikt; als de darm, de lever of de alvleesklier voor de spijsvertering zorgen, is hiervoor energie nodig. Ook elke gedachte die door onze hersenen wordt geproduceerd, is afhankelijk van ATP als energievoorraad.
Wat is de relatie tussen ATP en voeding?
In onze voeding zitten brandstoffen, met name koolhydraten (zetmeel en suikers) en vetten. Vet wordt ook in het lichaam opgeslagen als lange-termijn energievoorraad. Om de energie uit koolhydraten en vetten voor het lichaam te kunnen gebruiken, is eerst een groot aantal afbraakstappen nodig.
Kortom, deze energie is niet direct beschikbaar. Daarom heeft het lichaam ook direct beschikbare energie in voorraad: dit is ATP.
Nieuw ontdekte functies van ATP
Behalve binnen de cel, speelt ATP ook een belangrijke rol buiten de cel. Dat komt doordat bijna alle cellen van het lichaam aan de buitenkant zogenaamde receptoren bevatten. Een receptor is net als een radio-ontvanger: als hij een signaal van buitenaf ontvangt (in dit geval van ATP) dan geeft hij dit door naar het binnenste van de cel. Daardoor worden allerlei levensprocessen gestuurd zoals de prikkelgeleiding van zenuwen, de verwijding van bloedvaten en vele andere zaken meer.
ATP – wetenschap
Boyer & Walker toonden aan wat het werkingsmechanisme is van de stof AdenosineTriPhosfaat (ATP).
ATP is de belangrijkste energietransporteur van het menselijk lichaam en is verantwoordelijk voor de snelheid van de herstelprocessen die plaatsvinden. In eerste instantie door Becker en Nordenstrӧm en later door Mercola en Kirsch is overtuigend aangetoond dat Micro Electro (M.E.T) – therapie naast een extra release van onder meer β-endorfine en diverse andere neurohormonen een sterk verhoogde aanmaak van ATP teweegbrengt.
Een significant hogere ATP-spiegel resulteert in snellere afvoer van afbraakprodukten en toegenomen aanvoer van opbouwstoffen naar de probleemlocatie. De hiermee gepaard gaande pijnreductie vindt zijn oorsprong in de toename van neurohormonen.
Kort gezegd bestaat de werkzaamheid van de M.E.T – therapie uit een methode om het zelfherstellende vermogen van het menselijk lichaam te versterken en sneller in paraatheid te brengen.
Adenosinetrifosfaat of ATP is een verbinding die in de celstofwisseling een sleutelrol vervult als drager van chemische energie. Het bestaat uit een adenosinemolecuul met het suikermolecuul ribose met 3 fosfaatgroepen. Naast Adenosinetrifosfaat bestaat er ook van de andere basen zo’n energiedragende variant (CTP, UTP, GTP, TTP) elke variant speelt in werkelijkheid bij specifieke reacties een rol. Om in energie te kunnen rekenen spreekt men meestal alleen over ATP als energiedrager.
ATP – wetenschap
Een actiepotentiaal is een een golf van elektrische ontlading over het membraan van een neuron(zenuwcel). Actiepotentialen vormen een essentiële eigenschap van menselijk en dierlijk leven, maar komen ook voor in sommige planten. Ze maken het mogelijk om snel informatie te verzenden tussen verschillende weefsels. Met name het zenuwstelsel maakt uitvoerig gebruik van actiepotentialen, om informatie tussen zenuwcellen onderling uit te wisselen, maar ook tussen zenuwcellen en andere delen van het lichaam, zoals spieren of klieren.
Lopende onderzoeken in Nederland:
In opdracht van de Artrose & Reuma Stichting is een pilot studie gestart aan de Universiteit van Utrecht: ‘The effect of micro-current electrical therapy on cultured chondrocytes’.
Aan de Universiteit van Maastricht is men gestart met het ATP-onderzoek “het testen van de effecten van de natuurlijke stof ATP bij verschillende ziekten”.